Alweer een week voorbij!

Wauw de tijd vliegt, ik ben hier nu alweer een week. Het wordt een lang verhaal, want ik heb alweer zo veel gedaan in de tussentijd :D Woensdag hadden we onze oriëntatiedag gehad. Eerst vertelde Kennedy ons van alles over het land, de stad, de cultuur, de gewoontes en over onze projecten, wat we konden verwachten. In Zambia is het netjes dat als je bij mensen thuiskomt en er zitten ouderen op de grond of op een stoel dat je je verlaagt tot hun hoogte, dus ook op de grond zitten of hurken en ze dan te groeten en een hand te geven. Wat hier ook normaal is dat mensen vaak hand in hand lopen door de stad zonder verdere betekenis. Hij loop dus wel is hand in hand met vrienden en dat betekent dan niet meteen dat ze homo zijn. Ook vertelde hij dat we waarschijnlijk vaak tot huwelijk worden gevraagd in de stad en dat we dan soms maar gewoon moeten zeggen dat we al getrouwd zijn. Later in de middag zou iemand ons de stad laten zien, maar omdat we geen zin hadden om zo lang te wachten en omdat Kirsten de stad al kent zijn we samen met haar gegaan. Eerst even naar de supermarkt, waar echt ALLES te koop is (zelfs Nutella :p). Dit had ik echt niet verwacht! Daarna gingen we naar de Maramba market, een echt Afrikaanse markt met heel veel kraampjes op elkaar, heel veel stof en heel veel vliegen. Ik heb daar stof gekocht en er een rok van laten maken door een hele aardige man. Ik zou hem eigenlijk de volgende dag moeten ophalen, maar ik zou er dan niet zijn, dus begon hij meteen. Erg geinig om te zien hoe hij dat deed op zo’ n oude naaimachine. Ik had wel meteen me eerste domme actie hier, want ik liep weg zonder mijn tas. Gelukkig kwam ik erachter voordat we de taxi in waren gestapt. De volgende dag was mijn eerste dag op het project, ik was best wel zenuwachtig, maar het was super leuk en het ging erg goed! Ik werd door Kennedy erheen gebracht en werd daar eerst rondgeleid door de twee soort van leiders van Linda farm. Ze hadden daar problemen met de watertank, omdat er iets mis was met de stroom ofzo, dus moesten ze water uit een sloot halen waar krokodillen zwemmen om hun groente water te geven. Eerst hadden ze het probleem dat de olifanten hun groente opaten, maar dat probleem is verholpen, omdat andere Nederlanders een elektrisch hek om de farm hebben laten bouwen. Zo gek, de verschillen tussen onze problemen en die van hun. Maargoed, na de rondleiding ging ik naar mijn klas, samen met de lerares Bridget, met wie ik de komende tijd eerst samen de klas zal lesgeven. Ze hebben drie groepen, van jong naar oud. Ik zit bij de oudste groep met de leeftijd 4, 5 en 6 jaar. Ze zei dat als ik een beetje gewend was, dat ik dan misschien een andere klas zelf kon doen. Ik vind dit best wel gek, want de andere klassen hebben nu ook gewoon een lerares, dus ik vraag me af of ik dan gewoon haar werk ga overnemen en of zij dan gewoon niks gaat zitten doen. Maar dat zie ik dan wel. De kindjes waren echt super schattig! Ze begonnen de dag met zingen, naja eigenlijk schreeuwen, jezus me oren tuuteren nog steeds! Daarna hebben ze wat etenssoorten en dieren moeten opnoemen en wat hele simpele sommetjes met ze alle moeten doen en schreef Bridget alles op het bord, wat ze vervolgens allemaal moesten opschrijven in hun schrift. Ik merkte dat er erg veel verschil is tussen de kinderen. Er zijn er een paar die al heel goed kunnen overschrijven van het bord en andere die geen letter hebben geproduceerd. Dit komt waarschijnlijk omdat sommige kinderen pas net naar school gaan en de andere vanaf jongs af aan meteen naar school zijn gegaan. Ik moest vooral de kinderen helpen met schrijven en ervoor zorgen dat ze netjes bleven zitten. Dit was af en toe wel een challenge, want de lerares was zelf buiten punten aan het slijpen en ze waren best ondeugend. Ze vertelde later dat ze dit deed zodat ze aan mij konden wennen, omdat ze nu hun kunsten aan mij lieten zien en dingen aan mij vroegen. Ik werd ook meteen teacher genoemd, haha. Aan het einde van de ochtend legde de lerares een puzzel neer op de grond en toen merkte ik echt waar ze me op hadden voorbereid als je dingen aan ze geeft. Ze sprongen er met ze alle op en pakte zoveel stukjes als ze konden. Echt een soort van overlevingsdrang, pakken wat je pakken kan. Omdat het mijn eerste dag was deed ik alleen de ochtend. Bridget woont dichtbij ons vrijwilligershuis, dus ik zou met haar teruglopen en de volgende dag met de fiets erheen gaan. Het was anderhalf uur lopen en dit doet zij elke dag, echt niet normaal! Ik denk dat ik haar maar ga leren fietsen en een fiets voor haar ga kopen. Ze is trouwens super aardig, ze is 34 en heeft twee kinderen van 16 en 4. Ik ben ook al langs geweest in haar super kleine huisje. Vrijdag ging ik weer alleen in de ochtend, want ze hebben elke vrijdag een halve dag school. Ik had tekeningen meegenomen, wat ze heel leuk vonden en ik heb ze weer geholpen met schrijven. Het laatste uurtje gingen we voetballen. Ze hebben een voetbalveldje met doelen zonder net en heel veel begroeiing en grote stenen. Ik lijkt me heel leuk om dat op te laten knappen met een deel van het donatiegeld! Vandaag ging ik voor het eerst op de fiets, best spannend, want ik was nog niet helemaal zeker over de weg. Maar het ging helemaal goed en het is echt leuk om daar zo door de stad te fietsen. Onderweg schreeuwen alle kindjes Muzungu (blanke) en ‘Hi, how are you?’ naar je. Vrijdagavond gingen we uit, maar hier kan ik verder niks meer over zeggen, want ik weet niks meer na de Bomb Squad, 7 Jagermeisters Redbull, die ik samen met Brie ging doen (Wat ze vertelden was ik een beetje zoals in Siofok, Wies, Renée en Brechje). Zaterdag gingen we olifant rijden, wat echt super leuk was. We gingen eerst een stuk lopen en daarna mochten we ze voeren. In de avond zijn we nog naar een muziekfestival geweest, met Afrikaanse muziek, echt zoo leuk!! Ik ben zo blij dat ik hier ben! :D Straks (het is nu zondagochtend) gaan we naar Devil’s pool. Dit is een poeltje helemaal aan de rand van de Victoria watervallen, waar we in gaan zitten. SSSuper veel zin in!

Dikke kus Muzungu