Hoideboi! Ik zit alweer een week in mijn hostfamily en had vandaag mijn eerste dag op mijn nieuwe project, dus ik heb een hoop te vertellen!! Om te beginnen bij de bouw van het hek om het voetbalveld bij Linda farm. Het hek en de doelen staan en zijn mooi rood geverfd zoals jullie kunnen zien op de foto’s. Verder heb ik samen met de mensen van Linda farm en een groep van African Impact, een andere vrijwilligersorganisatie, de grond proberen vlak te maken. Wat aardig gelukt is, op een paar gaten na (waar ik later zelf door gevallen ben). Het enige wat nog moet gebeuren is de netten achter de doelen, maar dit is erg lastig, want ze verkopen dat niet hier en we wilden visnetten gebruiken, maar die zijn toch duurder dan verwacht. Het plan nu is om touw te geven en de mensen van de community het zelf te laten knopen, wat volgens mij best mogelijk is. Ik heb touw gekocht bij het Eldery’s home, waar allemaal oude mannetjes touw maken om nog wat bij te verdienen en wat te doen te hebben op hun oude dag (zie foto’s). Ik ga dit deze week brengen en hoop dat ze het af kunnen maken voordat ik vertrek, wat al over minder dan drie weken is!!! Vorige week zaterdag ging ik verhuizen naar mijn hostfamily. De moeder heet Dorothy en ze heeft vijf kinderen. Ze heeft haar man en haar broer verloren in best wel een korte tijd en Christy (het andere Nederlandse meisje die de eerste week met mij daar verbleef) vertelde dat ze in het begin best wel down en zeurderig was, wat ik best kan begrijpen, maar dat ze nu al een stuk vrolijker is. Dat komt denk ik ook, omdat haar zoon en oudste dochters toen nog op school zaten, waar ze dan ook wonen, en die zijn nu weer thuis. De zoon is 17 jaar en is super aardig en naar mijn idee super slim. Hij studeert accountancy op de universiteit. Dan heeft ze twee dochters van 14 en 16, die ik nog niet zo goed ken, want die zijn dit weekend pas teruggekomen van school. En twee dochters van 6 en 9, die super schattig zijn en de hele tijd willen spelen. Ik heb ze het spel ‘ pesten’ geleerd en nu willen ze dat elke dag spelen! Waar ik me wel een beetje aan erger is dat volwassenen hier de kinderen alles laten doen. Zo ook Dorothy. Pak dit, doe dit, geef me dit. Dat ik af en toe echt denk, kom op zeg, je heb zelf ook benen en handen, maargoed dat is de cultuur hier, want ik merkte het ook bij Linda farm. Het eten is tien keer beter dan bij Sunbird, het enige nadeel is dat we super laat eten. Op ze vroegst half 8, maar meestal zelfs nog later, wat ik echt niet fijn vind. Oke, verder, zondag. Zondag had ik met Bridget afgesproken om mee te gaan naar haar kerk met haar zoon en dochter. Je kon het eigenlijk niet echt een kerk noemen, want het was een klaslokaal waar ze wat doeken op hingen voor de sier. Het was een hele belevenis. Jeetje wat kunnen die mensen zich zonder ook maar enige schaamte laten gaan zeg, kunnen wij nog wat van leren. Het begon met zingen en beetje dansen en klappen, waar ik nog wel aan mee kon doen. Vervolgens ging het over in met de ogen dicht schreeuwen tegen god en arm bewegingen maken, stampen, heen en weer lopen. Bridget zat met haar hoofd op tafel ook helemaal te schreeuwen en zelfs haar zoon van 16 ging er helemaal in op. Het was goed dat ik daar niet met een vriendin was, want dan was het lastig om je lach in te houden. Na dit kwam er nog een pastoor van alles voorlezen/schreeuwen. Gelukkig was het in het Engels en was er een andere man die het vertaalde in hun taal, want anders was het super saai, als ik er niks van snapte. Op het eind moesten de gasten, ik en een Zambiaanse vrouw, opstaan en werd ik voorgesteld door Bridget. Ze hadden later nog tegen Bridget gezegd dat ze me nog een keer mee moest nemen, dus ik ga denk ik mijn laatste zondag nog een keertje. Na de kerk ben ik met Manon naar de Zambia kant van de watervallen geweest, was erg mooi, zie foto’s! Maandag hadden we een vrije dag, omdat het Farmer’s day was. Dus ging ik met Manon en Christy lekker naar Zambezi sun, een gezellig hotel, met loslopende zebra’s bij het zwembad en trommelende Zambianen, waarvan we de deuntjes zo ongeveer wel kunnen dromen. Vervolgens gingen we nog naar de Sunset tree, waar je mooi de zonsondergang kan zien. In de avond waren de twee hostfamilies, die Christel en Stijn en die van ons uitgenodigd om te eten bij de pastoor van de kerk van de familie van Christel en Stijn. Onze hostmoeder ging niet mee, want die voelde zich niet goed. Dit was weer een hele bijzondere en religeuze ervaring (wel erg veel religie in 1 weekend, helemaal mijn ding :p) Het eten was superrrr lekker en heel veel. De vrouw van de pastoor had een heel buffet gemaakt. De pastoor was heel geinteresseerd in wat wij deden en hoe dingen in Nederland waren qua politiek, geld, religie. Op een gegeven moment begon hij over het homohuwelijk in Amerika, dat hij vond dat een pastoor niet verplicht moest zijn om een homohuwelijk te volbrengen. Toen dacht ik, oke hou alsjeblieft op over dit onderwerp, want ik wilde er eigenlijk tegenin gaan, maar ik heb me maar ingehouden. Wilde niet de sfeer verpesten :P. Maar aan het einde van de avond heeft hij het helemaal goed gemaakt. We gingen bidden na het eten en hij ging een heel gebed voor ons doen. Ik werd er bijna emotioneel van! Bedankt god dat u deze gasten veilig hierheen hebt gebracht, wij bidden dat u ze ook veilig thuis brengt. Help ze in hun toekomst en zorg ervoor dat ze elk obstakel kunnen overwinnen en dat al hun plannen wat betreft hun studie en werk uit zullen komen. Bescherm hun familie en vrienden, etc, etc, en zo ging hij maar door. Echt heel bijzonder dat iemand dat over je kan zeggen na een dineetje! Woensdag moesten we ons visum regelen, dus nu heb ik een Zambiaans paspoort, cool he! Donderdag hadden we ons eindfeest op school. Christy en ik hadden limonade, chips en lollies gekocht, ik had mijn ballonnen meegenomen en we hadden een grabbeldoos gemaakt met voor iedereen een armbandje (die Christy had meegenomen). Ze vonden de balonnen helemaal geweldig en de rest eigenlijk ook :D! Ik had ook nog een nieuwe voetbal voor ze gekocht, alleen die was jammer genoeg de volgende dag al lek, omdat er gewoon te veel stekeltjes zijn op de voetbalveld. Zij hadden zelf voor muziek gezorgd (wij moesten alleen stroom kopen), dus we hadden lekkere Afrikaanse beats en ze hadden me favoriete liedje hier, Amarulah! Zoek maar op en luister het, super leuk liedje! Vrijdag was mijn laatste dag bij de kleuterschool. Ze moesten hun rapport op komen halen met een ouder. Dit was eigenlijk mijn eerste moeilijke moment hier. Er zit een jongen, Anold, van 11 jaar bij ons op school. Er is geen geld voor een andere school, vandaar dat hij nog steeds op de kleuterschool zit. Hij heeft geen ouders en hij woont bij zijn oma die alleen maar drinkt. Bijna alle kinderen kwamen wel met minstens een ouder, maar hij moest in zijn eentje zijn rapport op komen halen en ik vond het zoo zielig dat ik toen hij wegliep in huilen uitbarsten. Ik heb thuis zoveel lieve mensen om me heen die om me geven, vragen hoe het met me gaat en waar ik altijd bij terecht kan. En hij heeft niet eens 1 iemand die met hem mee gaat om zijn rapport op te halen. Even een lastig, maar ook goed besef momentje! Gelukkig is er iemand die zijn volgende schooljaar gaat betalen, zodat hij eindelijk naar de primary school kan gaan. Zelf wil ik misschien ook nog wat voor hem doen, maar moet even bedenken wat, want hij spreekt nauwelijks tot geen Engels en ik denk zijn oma ook niet, dus kan sowieso niet alleen naar zijn huis gaan. Wat ik ook eigenlijk niet durf, vanwege zijn dronken oma. Maar ik bedenk wel wat! Dit weekend eigenlijk niks uitgevoerd, vooral lekker uitgerust. Vandaag was mijn eerste dag op mijn nieuwe project, het weeshuis Village of Hope. Deze week zit ik daar met twee andere meiden uit Schotland, maar volgende week denk ik alleen. Ze hebben niet zoveel kinderen en de jongste is al 9 en de oudste jongens zijn al in de 20, dus het is een beetje zelf uitzoeken wat ik kan doen. We begonnen een beetje met schoonmaken en hebben ze daarna meegenomen naar town voor een ijsje en hebben brood, pindakaas en pasta voor het huis gekocht. Bij lunchtijd gingen de andere meiden weg, maar ik ben tot half 4 gebleven. Ook hier heb ik ze pesten geleerd en ik heb heel lang met een meisje Mercy gevoetbald. Een geslaagde eerste dag!! Dit verhaal is te lang, sorry voor dat!

Byeeeeee xxxxxx Nanda