Back home

Helloo! Mijn laatste blog vanuit Johannesburg (Naja geschreven in Johannesburg, verzonden in Amsterdam). Deze week is echt voorbij gevlogen! afgelopen weekend heb ik even geholpen bij de kids funday, maar ik ging al vroeg naar huis met Eliza, hostzusje want die voelde zich niet goed. Ze heeft waarschijnlijk hartproblemen, maar in Livingstone doet de hartmachine het niet, dus ze moet helemaal naar Lusaka om het te laten checken. Ze is nu bezig met examens, dus daarna gaan ze het gelukkig laten checken! Ik zou zelf gezondheid boven school stellen en meteen heen gaan, maar hier is dat heel anders ivm schoolgeld dat dan weer opnieuw betaald moet worden, wat ze gewoon niet heeft en ze vinden educatie het belangrijkste wat er is. Zondag ben ik weer naar de kerk van Bridget geweest. Weer erg bijzonder, het leek wel een toneelstuk :p Een aantal leden van de kerk werden bedankt, door de pastoor, voor hun hulp in kerk. Hij deed zijn hand op hun hoofd en zei allemaal dingen, zo'n beetje 80 keer hetzelfde. En de vrouwen werden helemaal gek alsof er een duivel in hun kwam, twee vielen op de grond en moesten vast gehouden worden zodat de pastoor verder kon gaan, eentje moest huilen en draaide telkens haar hoofd weg van de pastoor alsof ze heel bang was. Kortom erg merkwaardig! Daarna ging ik naar Mohammed voor de Egyptische lunch met hem en zijn vrouw, dacht ik. Bleek hij helemaal geen vrouw te hebben, maar had hij vorige keer een grapje gemaakt en had hij gezegd dat zijn werkster zijn vrouw was. Toen begon ik een beetje anders naar de lunch aan te kijken, vooral toen hij vroeg of ik ook nog met hem bij de rivier de zonsondergang wilde kijken, haha. Heb maar gezegd dat ik met iemand had afgesproken. Maar de lunch was wel heel lekker en we hebben een interessant gesprek gehad over geloof. Hij vond dat ik niet kon zeggen dat ik niet geloof in wat voor geloof dan ook, als ik niet van alles weet wat het precies inhoudt. Volgens hem moet ik boeken lezen om die dingen te ontdekken en daarna beslissen of ik bij me standpunt blijf. Hij is zelf moslim en hij gelooft in een soort superpower, die God genoemd wordt, die zorgt voor de dingen die je niet kan verklaren, zoals gevoelens. Hoe komt liefde in je lichaam, of medelijden en wat bepaald wanneer je wel of niet emotioneel wordt. Volgens hem dus de superpower. Op zich best interessant. De rest van de week naar het weeshuis geweest, groente gekocht bij Maramba market en daar me haar opnieuw laten vlechten (was deze keer veel pijnlijker), het donatiegeld opgemaakt en bij Linda farm gevoetbald met netten om de doelen!! Maandag was ik er om afscheid te nemen en toen was er een coach die meiden van de Linda compound zou gaan trainen deze week en hij vroeg of ik dan mee wilde doen om hem te helpen. Ben twee keer teruggekomen, maar heb hem niet meer gezien, dus ben maar zelf met ze gaan voetballen. Maar hij heeft wel de netten erop gezet, dus dat is wel goed. Donderdag heb ik afscheid genomen bij het weeshuis en de laatste spullen gegeven en ik had foto's uitgeprint voor hun, bridget en me hostfamilie. Ze waren er allemaal super blij mee. Heel erg bedankt donateurs, namens Linda farm, Village of hope en mij! Ik liep weg naar huis nadat ik afscheid had genomen van de vier jongste van het weeshuis en de moeder en toen bedacht ik me dat ik vergeten was om doei te zeggen tegen Nathan. Ik twijfelde nog of ik weer helemaal terug zou lopen, maar ik ben zooo blij dat ik dat heb gedaan. Ik klopte aan en zei dat ik ging en toen haalde hij een kadootje te voorschijn, had ik echt niet verwacht, want ze hebben helemaal geen geld/spullen. Hij gaf me zijn horloge, die hij had verdiend door een telefoon van een vriend te maken. Hij had hem helemaal mooi ingepakt en toen ik thuiskwam ontdekte ik dat er een brief bij zat en nog lang ook. Wauw, had niet door dat ik zoveel voor hem had betekend, maar blijkbaar heb ik meer gedaan dan iemand ooit voor hem heeft gedaan. Heel bijzonder om dat van iemand te krijgen. Vrijdag heb ik me spullen ingepakt en ben ik naar Sunbird te gaan om afscheid te nemen van Rabeccah en Kennedy, en de schoonmaaksters. Vervolgens uiteten geweest en voor het laatst eventjes uitgeweest. Vanochtend afscheid genomen van me hostfamilie. Dorothy had me een heel lief kado gegeven, waarvan ik niet kan zeggen wat het is, want het is niet voor mij. Ze zei tegen me dat ik altijd terug mag komen en dat het altijd me (tweede) thuis zal zijn. Super lief! En nu zit ik te wachten op me vliegtuig naar Parijs. Als ik terug denk aan deze twee maanden kan ik alleen maar zeggen dat ik zoooo blij ben dat ik ben gegaan, hoe spannend ik het ook van te voren vond. Ik heb super veel lieve mensen ontmoet, heel veel gave dingen gedaan/gezien en echt het gevoel gehad dat ik de kinderen een leukere tijd heb gegeven. Verder heb ik voor het eerst alleen gevlogen, waar ik heeeel nerveus voor was vanaf twee dagen geleden. Niet het vliegen zelf, maar alles vinden met de overstappen enzo. Maar tot nu toe gaat het nog goed. Ook heb ik me Engels extreem verbeterd, heb heel veel complimentjes gehad, yesss! Kortom een geweldige ervaring die ik nooit had willen missen!!!

Xxxx Nanda

Nog 1 week te gaan!

Hostfamily

Hoideboi! Ik zit alweer een week in mijn hostfamily en had vandaag mijn eerste dag op mijn nieuwe project, dus ik heb een hoop te vertellen!! Om te beginnen bij de bouw van het hek om het voetbalveld bij Linda farm. Het hek en de doelen staan en zijn mooi rood geverfd zoals jullie kunnen zien op de foto’s. Verder heb ik samen met de mensen van Linda farm en een groep van African Impact, een andere vrijwilligersorganisatie, de grond proberen vlak te maken. Wat aardig gelukt is, op een paar gaten na (waar ik later zelf door gevallen ben). Het enige wat nog moet gebeuren is de netten achter de doelen, maar dit is erg lastig, want ze verkopen dat niet hier en we wilden visnetten gebruiken, maar die zijn toch duurder dan verwacht. Het plan nu is om touw te geven en de mensen van de community het zelf te laten knopen, wat volgens mij best mogelijk is. Ik heb touw gekocht bij het Eldery’s home, waar allemaal oude mannetjes touw maken om nog wat bij te verdienen en wat te doen te hebben op hun oude dag (zie foto’s). Ik ga dit deze week brengen en hoop dat ze het af kunnen maken voordat ik vertrek, wat al over minder dan drie weken is!!! Vorige week zaterdag ging ik verhuizen naar mijn hostfamily. De moeder heet Dorothy en ze heeft vijf kinderen. Ze heeft haar man en haar broer verloren in best wel een korte tijd en Christy (het andere Nederlandse meisje die de eerste week met mij daar verbleef) vertelde dat ze in het begin best wel down en zeurderig was, wat ik best kan begrijpen, maar dat ze nu al een stuk vrolijker is. Dat komt denk ik ook, omdat haar zoon en oudste dochters toen nog op school zaten, waar ze dan ook wonen, en die zijn nu weer thuis. De zoon is 17 jaar en is super aardig en naar mijn idee super slim. Hij studeert accountancy op de universiteit. Dan heeft ze twee dochters van 14 en 16, die ik nog niet zo goed ken, want die zijn dit weekend pas teruggekomen van school. En twee dochters van 6 en 9, die super schattig zijn en de hele tijd willen spelen. Ik heb ze het spel ‘ pesten’ geleerd en nu willen ze dat elke dag spelen! Waar ik me wel een beetje aan erger is dat volwassenen hier de kinderen alles laten doen. Zo ook Dorothy. Pak dit, doe dit, geef me dit. Dat ik af en toe echt denk, kom op zeg, je heb zelf ook benen en handen, maargoed dat is de cultuur hier, want ik merkte het ook bij Linda farm. Het eten is tien keer beter dan bij Sunbird, het enige nadeel is dat we super laat eten. Op ze vroegst half 8, maar meestal zelfs nog later, wat ik echt niet fijn vind. Oke, verder, zondag. Zondag had ik met Bridget afgesproken om mee te gaan naar haar kerk met haar zoon en dochter. Je kon het eigenlijk niet echt een kerk noemen, want het was een klaslokaal waar ze wat doeken op hingen voor de sier. Het was een hele belevenis. Jeetje wat kunnen die mensen zich zonder ook maar enige schaamte laten gaan zeg, kunnen wij nog wat van leren. Het begon met zingen en beetje dansen en klappen, waar ik nog wel aan mee kon doen. Vervolgens ging het over in met de ogen dicht schreeuwen tegen god en arm bewegingen maken, stampen, heen en weer lopen. Bridget zat met haar hoofd op tafel ook helemaal te schreeuwen en zelfs haar zoon van 16 ging er helemaal in op. Het was goed dat ik daar niet met een vriendin was, want dan was het lastig om je lach in te houden. Na dit kwam er nog een pastoor van alles voorlezen/schreeuwen. Gelukkig was het in het Engels en was er een andere man die het vertaalde in hun taal, want anders was het super saai, als ik er niks van snapte. Op het eind moesten de gasten, ik en een Zambiaanse vrouw, opstaan en werd ik voorgesteld door Bridget. Ze hadden later nog tegen Bridget gezegd dat ze me nog een keer mee moest nemen, dus ik ga denk ik mijn laatste zondag nog een keertje. Na de kerk ben ik met Manon naar de Zambia kant van de watervallen geweest, was erg mooi, zie foto’s! Maandag hadden we een vrije dag, omdat het Farmer’s day was. Dus ging ik met Manon en Christy lekker naar Zambezi sun, een gezellig hotel, met loslopende zebra’s bij het zwembad en trommelende Zambianen, waarvan we de deuntjes zo ongeveer wel kunnen dromen. Vervolgens gingen we nog naar de Sunset tree, waar je mooi de zonsondergang kan zien. In de avond waren de twee hostfamilies, die Christel en Stijn en die van ons uitgenodigd om te eten bij de pastoor van de kerk van de familie van Christel en Stijn. Onze hostmoeder ging niet mee, want die voelde zich niet goed. Dit was weer een hele bijzondere en religeuze ervaring (wel erg veel religie in 1 weekend, helemaal mijn ding :p) Het eten was superrrr lekker en heel veel. De vrouw van de pastoor had een heel buffet gemaakt. De pastoor was heel geinteresseerd in wat wij deden en hoe dingen in Nederland waren qua politiek, geld, religie. Op een gegeven moment begon hij over het homohuwelijk in Amerika, dat hij vond dat een pastoor niet verplicht moest zijn om een homohuwelijk te volbrengen. Toen dacht ik, oke hou alsjeblieft op over dit onderwerp, want ik wilde er eigenlijk tegenin gaan, maar ik heb me maar ingehouden. Wilde niet de sfeer verpesten :P. Maar aan het einde van de avond heeft hij het helemaal goed gemaakt. We gingen bidden na het eten en hij ging een heel gebed voor ons doen. Ik werd er bijna emotioneel van! Bedankt god dat u deze gasten veilig hierheen hebt gebracht, wij bidden dat u ze ook veilig thuis brengt. Help ze in hun toekomst en zorg ervoor dat ze elk obstakel kunnen overwinnen en dat al hun plannen wat betreft hun studie en werk uit zullen komen. Bescherm hun familie en vrienden, etc, etc, en zo ging hij maar door. Echt heel bijzonder dat iemand dat over je kan zeggen na een dineetje! Woensdag moesten we ons visum regelen, dus nu heb ik een Zambiaans paspoort, cool he! Donderdag hadden we ons eindfeest op school. Christy en ik hadden limonade, chips en lollies gekocht, ik had mijn ballonnen meegenomen en we hadden een grabbeldoos gemaakt met voor iedereen een armbandje (die Christy had meegenomen). Ze vonden de balonnen helemaal geweldig en de rest eigenlijk ook :D! Ik had ook nog een nieuwe voetbal voor ze gekocht, alleen die was jammer genoeg de volgende dag al lek, omdat er gewoon te veel stekeltjes zijn op de voetbalveld. Zij hadden zelf voor muziek gezorgd (wij moesten alleen stroom kopen), dus we hadden lekkere Afrikaanse beats en ze hadden me favoriete liedje hier, Amarulah! Zoek maar op en luister het, super leuk liedje! Vrijdag was mijn laatste dag bij de kleuterschool. Ze moesten hun rapport op komen halen met een ouder. Dit was eigenlijk mijn eerste moeilijke moment hier. Er zit een jongen, Anold, van 11 jaar bij ons op school. Er is geen geld voor een andere school, vandaar dat hij nog steeds op de kleuterschool zit. Hij heeft geen ouders en hij woont bij zijn oma die alleen maar drinkt. Bijna alle kinderen kwamen wel met minstens een ouder, maar hij moest in zijn eentje zijn rapport op komen halen en ik vond het zoo zielig dat ik toen hij wegliep in huilen uitbarsten. Ik heb thuis zoveel lieve mensen om me heen die om me geven, vragen hoe het met me gaat en waar ik altijd bij terecht kan. En hij heeft niet eens 1 iemand die met hem mee gaat om zijn rapport op te halen. Even een lastig, maar ook goed besef momentje! Gelukkig is er iemand die zijn volgende schooljaar gaat betalen, zodat hij eindelijk naar de primary school kan gaan. Zelf wil ik misschien ook nog wat voor hem doen, maar moet even bedenken wat, want hij spreekt nauwelijks tot geen Engels en ik denk zijn oma ook niet, dus kan sowieso niet alleen naar zijn huis gaan. Wat ik ook eigenlijk niet durf, vanwege zijn dronken oma. Maar ik bedenk wel wat! Dit weekend eigenlijk niks uitgevoerd, vooral lekker uitgerust. Vandaag was mijn eerste dag op mijn nieuwe project, het weeshuis Village of Hope. Deze week zit ik daar met twee andere meiden uit Schotland, maar volgende week denk ik alleen. Ze hebben niet zoveel kinderen en de jongste is al 9 en de oudste jongens zijn al in de 20, dus het is een beetje zelf uitzoeken wat ik kan doen. We begonnen een beetje met schoonmaken en hebben ze daarna meegenomen naar town voor een ijsje en hebben brood, pindakaas en pasta voor het huis gekocht. Bij lunchtijd gingen de andere meiden weg, maar ik ben tot half 4 gebleven. Ook hier heb ik ze pesten geleerd en ik heb heel lang met een meisje Mercy gevoetbald. Een geslaagde eerste dag!! Dit verhaal is te lang, sorry voor dat!

Byeeeeee xxxxxx Nanda

Bijna op de helft!

Jezus de tijd vliegt! Ik zit alweer bijna op de helft van mijn tijd hier. Vanavond is waarschijnlijk mijn laatste maaltijd in Sunbird, wat ik niet heel erg vind, want het eten is nou niet echt 'je van het' en ik hoorde dat het wel lekker is in het gastgezin! Morgen krijgen we als het goed is een rondleiding over linda farm, want we hebben nog maar een heel klein deel gezien. Maar dit weten we nooit zeker hier, want eigenlijk zou de tour woensdag zijn, toen was het plan donderdag en nu wordt het hopelijk morgen! Vervolgens is het plan om naar het David livingstone hotel te gaan om te chillen en zwemmen, bij Zambezi sun te eten en daarna naar de watervallen om een mysterieuze regenboog in het donker te zien, die alleen te zien is met volle maan en in juni en juli het beste schijnt te zijn. Klinkt cool! Zaterdag ga ik alweer verhuizen naar het gastgezin, spannend! Ik zit daar de eerste week met Kristi en de laatste drie weken alleen. De afgelopen week heb ik niet super veel bijzonders gedaan, behalve dat mijn voetbalveld project aardig op begint te schieten! Het ziet er nu al goed uit, de palen en het doel stonden voordat ik wegging, dus ben benieuwd hoe ver ze zijn gekomen als ik daar morgenochtend aankom. Veel mannen van de community helpen de werkers, dus dat is goed om te zien! Dinsdag ging ik met de man die het aan het bouwen is inkopen doen. Eerst zou ik het aan hem overlaten, maar ik wist zeker dat ik daar spijt van zou gaan krijgen, omdat ik gewoon met mijn eigen ogen wil zien dat het echt niet goedkoper kan dan dit. Dus ik ging met mijn onderhandelskills, die ik echt heb opgedaan door de Makuni market, mee met die man, maar het was echt onmogelijk om te onderhandelen, omdat het op dit moment heel slecht gaat met de waarde van het geld! Heb 60 kwatha kunnen afdingen, dat is ongeveer 7,5 euro, haha! En moest ook nog stroom kopen voor de machines, want ze hebben een grote stroomschuld bij Linda farm, maar stroom voor 20 kwatha (+/-2,5 euro) was genoeg voor dit project. De rest van de week niet veel bijzonders. We hebben zondag Kirsten uitgezwaaid, jammer dat ze weg is! Verder ben ik met Manon naar het Livingstone museum geweest en uit eten geweest met andere mensen van Sunbird, omdat Jeff jarig was:) Heel gezellig! De mensen hier zijn allemaal super aardig en heel geduldig voor me wat langzamere Engels, wat btw steeds makkelijker en sneller gaat! De kinderen hebben deze hele week al toetsen. 1 voor 1, dus Kristi en ik vermaken de rest van de kinderen, wat niet al te makkelijk is, jezus wat een manieren en wat een agressie en energie hebben ze!! Maja ook wel begrijpelijk, want er zijn ook niet super veel dingen om ze te vermaken, dus snap wel dat ze gek worden van de zoveelste kleurplaat en puzzel! Het springtouw vinden ze trouwens geweldig! Dankjullie meiden, goed kado!! Waar ik me hier echt aan irriteer is het verkeer. Wat een idioten, snap niet hoe die ooit hun rijbewijs hebben gekregen. Naja eigenlijk wel, want dat schijn je hier gwn te kunnen kopen. Iemand vertelde me dat je sowieso mensen als de politie heel makkelijk kan omkopen! Erg jammer, want ze schrampen elke dag bijna het stuur van me fiets, zo dicht gaan ze langs je. En het is hier verplicht om als taxi te toeteren als je iemand ziet lopen of als ze langs je rijden. Facking irritant!! (Sorry mam, ik bedoel natuurlijk 'erg vervelend') Verder weet ik even niks meer te lullen en als ik wat vergeet komt dat de volgende keer wel weer!

Kusssiesss Nanda

P.s. Ilse gefeliciteerd!!!! Cumlaude afgestudeerd, super knap!!

Festival, Zimbabwe, Schilderen

Alweer een tijdje geleden dat ik heb geschreven! Had er telkens geen tijd of zin in :p Maar ik heb alweer een hoop dingen gedaan in de tussen tijd! Hele leuke dingen J Ik ga ik het proberen in het kort op te schrijven, want ik moet voor het eten ook nog even een wasje draaien in onze wasmachine, de badkuip, haha. Ik begin bij vrijdagmiddag, want woensdag en donderdag heb ik niet veel bijzonders gedaan naast het lesgeven en een beetje chillen bij Backpackers. Vrijdagmiddag zijn we naar een heel luxe resort geweest om daar de zonsondergang te zien! Een nacht daar slapen is 700 dollar, maar het ziet er dan ook heeel luxe uit en er lopen giraffen, zebra’s, apen en impala’s rond. Het is aan de Zambezi rivier, de rivier waar de Victoria watervallen aan zitten. De zonsondergang was minder mooi dan verwacht, maar we hebben wel nijlpaarden in de rivier gezien! In de avond gingen we stappen en het was dit keer wel een hele geslaagde avond. Lekker gedanst op Afrikaanse muziek. De volgende dag gingen we ’s ochtends eerst naar de Makuni market, een markt in town (het centrum). Ik heb daar een schilderij laten maken, heeeeel mooi, en nog oorbellen/armbandje gekocht. In de middag had ik afgesproken om met de lerares met wie ik samen werk (Bridget) naar een groot festival te gaan met haar dochtertje (Angel) van 4. Dit was echt zoooo gaaf. Allemaal trommels en Afrikaanse dans en kledendracht. En ik keek om me heen en ik was echt de ENIGSTE Muzungu! Extra leuk, want dan was het echt van de bevolking van hier en niet zo toeristisch, wat het vorige festival wel was. In de avond vroeg naar bed, want de volgende dag gingen we naar de Zimbabwe kant van de watervallen. Aan deze kant kan je de watervallen veel beter en breder zien. We hadden een soort van route gelopen met allemaal uitkijkpunten op de falls, waar je af en toe zeiknat werd, maar wel super mooie foto’s kon maken, soms met regenbogen! We hebben de weg hiernaar toe ook één van de bungee jumps gezien die je hier kan doen. Er zijn er twee, maar ik weet nog niet welke ik wil gaan doen, nog even de andere bekijken en dan kiezen :D Het zag er wel heel eng uit, maar ik ga het zeker doen heb ik besloten! Na de falls nog even een cocktail gedronken en ’s avonds uit eten. Maandag weer naar schooltje. Heb weer de hele dag alleen gedaan, want de andere lerares was ziek, dus Bridget ging Kristi helpen met de jongste kinderen, want die zijn met meer, kunnen nog helemaal geen Engels en luisteren daarom ook minder goed. Het ging weer erg goed en ze beginnen het stickersysteem te snappen! Na het lesgeven zou ik eigenlijk gaan helpen met schilderen in een klaslokaal van de school waar Kirsten, Cristel en Stijn werken, maar de vloer was nog niet droog ofzo, dus we werden weer afgezegd. In de avond was er in Backpackers filmavond en we aten Nshima (een traditioneel gerecht, heeeel erg smaakloos en een rare structuur) en niemand vindt het lekker, dus gingen we weer uiteten en daarna naar de film J Vandaag weer eerst naar school (ik heb vandaag mijn heenweg gefilmd. Ik ga proberen het op fb te zetten, want op deze blog lukken filmpjes niet), daarna de hele middag geverfd en nu ben ik dood op en zit ik onder de witte stippen van de verf! Hoop dat we wat lekkers eten, want ik heb hele erg honger :p

Nou ik ga jullie weer verlaten.
Aju paraplu en tot snel!

Kussss Nanda
p.s. De foto’s volgen wat later, want dat laden duurt lang, en als er te veel mensen op de wifi zitten lukt het niet.
p.p.s. Sorry dat ik niet op alle reacties reageer, vind ze wel erg leuk!!

Angel’s pool + gekke dagen op school

Hoii allemaal!

Hier weer een verhaaltje vanuit Sunbird guesthouse @Livingstone. Ik mag trouwens bloggen op Kirsten haar laptop, dus ik hoef niet naar een internetcafé, erg fijn! Jammer dat ze over anderhalve week weggaat, maar een internetcafé heeft ook wel weer wat. Maargoed verder waar ik was gebleven. Zondag gingen we naar Angel’s pool. We zouden eigenlijk naar Devil’s pool gaan, maar die was gesloten omdat die te gevaarlijk is rond deze tijd van het jaar. Het is een pool op het randje van de Victoria watervallen waar we in gingen zitten. Het verschil is dat Devil's pool nog meer bij het randje is, maar ik vond dit al aardig dichtbij! Ik zag vandaag voor het eerst de watervallen en die zijn echt heeeeel hoog en overal mist en regenbogen en regen. Volgend weekend wil ik naar de Zimbabwe kant van de watervallen gaan, daar schijnt het zicht op de watervallen nog mooier te zijn. Het was trouwens super koud, want we gingen in onze bikini en het water was heel koud en regende op ons. Gelukkig werden onze voeten daarna gewassen met heet water en gedroogd door de mannen haha. Ook kregen we een high tea. Maandag weer vroeg op en op naar school. Ik had vandaag wat blaadjes voorbereid met letters/woordjes en letters/woordjes in stippen, zodat ze niet alleen van het bord hoeven over te schrijven, want de kleintjes kunnen dat echt nog niet en die doen dan gewoon niks. Was onwijs veel werk, dus de volgende dag ben ik maar naar een kopieerwinkel gegaan :p Maar het werkte wel echt heel goed! Ik had vandaag wel voor het eerst gezien dat de lerares een paar kindjes een klap gaf met een stok op hun handjes. Ze had volgens mij niet eens precies gezien wat er gebeurde en wie aan het vechten waren. Heel oneerlijk en kut om te zien. Maja dat wist ik van te voren en dat is normaal hier, dus je kan er weinig aan veranderen. Dinsdag was het TOTALE GAOS. De twee leraressen die normaal lesgeven die moesten naar de rechtszaal, omdat één van hun door een vreemde, gestoorde man op straat was geslagen en de andere lerares dat gezien had. Er is normaal nog een vrouw aanwezig die schoonmaakt en zij zou dan de kleintjes doen en Kristi (het nieuwe Nederlandse meisje die nu ook bij mij op school komt helpen) en ik zouden dan de oudere kinderen doen, die ik normaal ook in me klas heb. We begonnen met voorlezen, wat super goed ging, maar er kwamen meer en meer en meer kinderen de klas inlopen die helemaal niet in onze klas hoorden. Ik liep naar buiten en de vrouw die de kleintjes zou doen gaf me de sleutels zei iets en liep weg. Ik dacht die moet ff wat pakken en komt daarna weer terug, maar nee hoor ze ging weg en is de hele dag niet meer terug gekomen. Dus toen stonden wij daar met een stuk of 35/40 kinderen van leeftijd 2 tot 6. Echt niks mee te beginnen, want de helft loopt te janken en snap niks van wat je zegt en de andere helft wilt aandacht van je omdat ze hun werk aan je willen laten zien. We hebben ons nog best goed weten de redden al zeg ik het zelf, maar ik heb het wel gemeld en ze hebben een flink woordje met de vrouw gesproken en beloofd dat het niet meer zal gebeuren. Vandaag (woensdag) was echt de beste dag in mijn klas tot nu toe! De leraressen waren er weer gewoon, dus ik had weer een klein klasje van een stuk of 15 kinderen. Ik heb zo’ n beetje de hele dag alleen lesgegeven en verbaasde me dat ik het er eigenlijk best goed vanaf bracht. Ze waren doodstil met schrijven en bleven op hun plek zitten. Ook heb ik een bootje met ze gevouwen, wat ze heel leuk vonden! Ik heb vanaf maandag met ze afgesproken dat ze een sticker krijgen aan het eind van de dag als ze goed naar me luisteren. Vandaag heb ik drie jongetjes geen sticker gegeven, dus ik hoop dat ze ervan leren en morgen wel luisteren! Ik ben benieuwd of dit gaat werken en hoop heeeel erg dat de lerares dit gaat overnemen i.p.v. het slaan. Na school ging ik met mijn lerares kopieën laten maken van de eindtests van dit schooljaar. Ik heb dit van de donaties betaald, want er is geen geld voor en normaal betaalt de lerares dit van haar eigen geld of vraagt ze de ouders of ze een beetje geld hebben, maar zij was blut en het geld van de ouders zou nooit genoeg zijn voor zoveel kopieën. Dus dit leek mij weer een goede manier om de school te steunen! Ze was er super dankbaar voor! Ook heb ik het plan van het voetbalveld besproken met Rabeccah, Bridget (mijn lerares) en de leider van Linda farm en ze vonden het een heel goed idee. Rabeccah gaat het verder uitwerken, een plan maken en kijken hoeveel de kosten zullen worden.
Een paar mensen (van thuis) vroegen hoe mijn Engels gaat, omdat ik daar een beetje onzeker over was, maar het gaat meestal super goed. Vooral één op één heb ik totaal geen problemen. Het enige wanneer het wat minder gaat is in een wat grotere groep waar iedereen heel goed en snel Engels praat, dan is het lastig om zo snel te vertalen en weer een nieuwe zin te maken, want dan zijn zij alweer bij het volgende onderwerp :p Maar dat went misschien nog wel! Toen ik dronken was sprak ik het trouwens vloeiend zeiden ze, haha!

Ik ga maar weer stoppen, anders wordt het zo’n lang verhaal om te lezen!
Foto’s van Angel’s pool, mijn klasje en het voetbalveldje voor de verbouwing volgen!

xxxxxxxx Nanda xxxxxxxxx

Alweer een week voorbij!

Alweer een week voorbij!

Wauw de tijd vliegt, ik ben hier nu alweer een week. Het wordt een lang verhaal, want ik heb alweer zo veel gedaan in de tussentijd :D Woensdag hadden we onze oriëntatiedag gehad. Eerst vertelde Kennedy ons van alles over het land, de stad, de cultuur, de gewoontes en over onze projecten, wat we konden verwachten. In Zambia is het netjes dat als je bij mensen thuiskomt en er zitten ouderen op de grond of op een stoel dat je je verlaagt tot hun hoogte, dus ook op de grond zitten of hurken en ze dan te groeten en een hand te geven. Wat hier ook normaal is dat mensen vaak hand in hand lopen door de stad zonder verdere betekenis. Hij loop dus wel is hand in hand met vrienden en dat betekent dan niet meteen dat ze homo zijn. Ook vertelde hij dat we waarschijnlijk vaak tot huwelijk worden gevraagd in de stad en dat we dan soms maar gewoon moeten zeggen dat we al getrouwd zijn. Later in de middag zou iemand ons de stad laten zien, maar omdat we geen zin hadden om zo lang te wachten en omdat Kirsten de stad al kent zijn we samen met haar gegaan. Eerst even naar de supermarkt, waar echt ALLES te koop is (zelfs Nutella :p). Dit had ik echt niet verwacht! Daarna gingen we naar de Maramba market, een echt Afrikaanse markt met heel veel kraampjes op elkaar, heel veel stof en heel veel vliegen. Ik heb daar stof gekocht en er een rok van laten maken door een hele aardige man. Ik zou hem eigenlijk de volgende dag moeten ophalen, maar ik zou er dan niet zijn, dus begon hij meteen. Erg geinig om te zien hoe hij dat deed op zo’ n oude naaimachine. Ik had wel meteen me eerste domme actie hier, want ik liep weg zonder mijn tas. Gelukkig kwam ik erachter voordat we de taxi in waren gestapt. De volgende dag was mijn eerste dag op het project, ik was best wel zenuwachtig, maar het was super leuk en het ging erg goed! Ik werd door Kennedy erheen gebracht en werd daar eerst rondgeleid door de twee soort van leiders van Linda farm. Ze hadden daar problemen met de watertank, omdat er iets mis was met de stroom ofzo, dus moesten ze water uit een sloot halen waar krokodillen zwemmen om hun groente water te geven. Eerst hadden ze het probleem dat de olifanten hun groente opaten, maar dat probleem is verholpen, omdat andere Nederlanders een elektrisch hek om de farm hebben laten bouwen. Zo gek, de verschillen tussen onze problemen en die van hun. Maargoed, na de rondleiding ging ik naar mijn klas, samen met de lerares Bridget, met wie ik de komende tijd eerst samen de klas zal lesgeven. Ze hebben drie groepen, van jong naar oud. Ik zit bij de oudste groep met de leeftijd 4, 5 en 6 jaar. Ze zei dat als ik een beetje gewend was, dat ik dan misschien een andere klas zelf kon doen. Ik vind dit best wel gek, want de andere klassen hebben nu ook gewoon een lerares, dus ik vraag me af of ik dan gewoon haar werk ga overnemen en of zij dan gewoon niks gaat zitten doen. Maar dat zie ik dan wel. De kindjes waren echt super schattig! Ze begonnen de dag met zingen, naja eigenlijk schreeuwen, jezus me oren tuuteren nog steeds! Daarna hebben ze wat etenssoorten en dieren moeten opnoemen en wat hele simpele sommetjes met ze alle moeten doen en schreef Bridget alles op het bord, wat ze vervolgens allemaal moesten opschrijven in hun schrift. Ik merkte dat er erg veel verschil is tussen de kinderen. Er zijn er een paar die al heel goed kunnen overschrijven van het bord en andere die geen letter hebben geproduceerd. Dit komt waarschijnlijk omdat sommige kinderen pas net naar school gaan en de andere vanaf jongs af aan meteen naar school zijn gegaan. Ik moest vooral de kinderen helpen met schrijven en ervoor zorgen dat ze netjes bleven zitten. Dit was af en toe wel een challenge, want de lerares was zelf buiten punten aan het slijpen en ze waren best ondeugend. Ze vertelde later dat ze dit deed zodat ze aan mij konden wennen, omdat ze nu hun kunsten aan mij lieten zien en dingen aan mij vroegen. Ik werd ook meteen teacher genoemd, haha. Aan het einde van de ochtend legde de lerares een puzzel neer op de grond en toen merkte ik echt waar ze me op hadden voorbereid als je dingen aan ze geeft. Ze sprongen er met ze alle op en pakte zoveel stukjes als ze konden. Echt een soort van overlevingsdrang, pakken wat je pakken kan. Omdat het mijn eerste dag was deed ik alleen de ochtend. Bridget woont dichtbij ons vrijwilligershuis, dus ik zou met haar teruglopen en de volgende dag met de fiets erheen gaan. Het was anderhalf uur lopen en dit doet zij elke dag, echt niet normaal! Ik denk dat ik haar maar ga leren fietsen en een fiets voor haar ga kopen. Ze is trouwens super aardig, ze is 34 en heeft twee kinderen van 16 en 4. Ik ben ook al langs geweest in haar super kleine huisje. Vrijdag ging ik weer alleen in de ochtend, want ze hebben elke vrijdag een halve dag school. Ik had tekeningen meegenomen, wat ze heel leuk vonden en ik heb ze weer geholpen met schrijven. Het laatste uurtje gingen we voetballen. Ze hebben een voetbalveldje met doelen zonder net en heel veel begroeiing en grote stenen. Ik lijkt me heel leuk om dat op te laten knappen met een deel van het donatiegeld! Vandaag ging ik voor het eerst op de fiets, best spannend, want ik was nog niet helemaal zeker over de weg. Maar het ging helemaal goed en het is echt leuk om daar zo door de stad te fietsen. Onderweg schreeuwen alle kindjes Muzungu (blanke) en ‘Hi, how are you?’ naar je. Vrijdagavond gingen we uit, maar hier kan ik verder niks meer over zeggen, want ik weet niks meer na de Bomb Squad, 7 Jagermeisters Redbull, die ik samen met Brie ging doen (Wat ze vertelden was ik een beetje zoals in Siofok, Wies, Renée en Brechje). Zaterdag gingen we olifant rijden, wat echt super leuk was. We gingen eerst een stuk lopen en daarna mochten we ze voeren. In de avond zijn we nog naar een muziekfestival geweest, met Afrikaanse muziek, echt zoo leuk!! Ik ben zo blij dat ik hier ben! :D Straks (het is nu zondagochtend) gaan we naar Devil’s pool. Dit is een poeltje helemaal aan de rand van de Victoria watervallen, waar we in gaan zitten. SSSuper veel zin in!

Dikke kus Muzungu

Wauw, wauw, wauw!!

Wauw, wauw, wauw!! Een beter begin kon ik niet wensen!

Onze vliegreis is goed verlopen, geen vertraging en onze koffers zijn veilig aangekomen. Vanuit het vliegtuig hebben we super mooi de Kilomonjaro in Kenia gespot. De piloot ging een extra rondje eromheen zodat beide kanten van het vliegtuig het goed konden zien. In Livingstone aangekomen kwam Rebecca ons ophalen. Zij is, samen met Kennedy, de leiding van Dream Livingstone, de overkoepelende organisatie van alle vrijwilligersprojecten. Zij bracht ons naar het vrijwilligershuis Sunbird, waar ik de komende vier weken zal verblijven (Onderweg heb ik al een voetbalveld gespot, dus daar ga ik zeker een keertje heen om mee te doen :D) Het plan was eigenlijk dat ik de eerste vier weken in een gastgezin zitten, maar dat hebben ze omgedraaid, wat ik op zich wel fijn vind, omdat ik dan eerst even kan wennen aan de rest van de eerste indrukken. Er zitten super veel mensen in het vrijwilligershuis vanuit de hele wereld, Amerika, Australië, Mexico, Frankrijk, Bosnië, België en ook een paar uit Nederland. Ik zit samen op de kamer met Kirsten en Manon. Kirsten zit hier al een week en met Manon had ik gevlogen. Maandag en dinsdag hadden ze in Zambia twee feestdagen, dus konden we nog niet beginnen met werken. Daarom had Rebecca de tweedaagse safari in Botswana voor ons (Kirsten, Manon en ik) geboekt. De safari was echt geweldig!! Onze tour guide was Petrus en er gingen nog twee andere mensen met ons mee. Ik weet niet meer hoe zij heetten, maar de vrouw kwam uit de UK en de man uit Zuid-Afrika en ze woonden al 15 jaar samen in Livingstone. Ze waren super aardig en wisten heel veel van alle dieren, omdat ze al vaak safari’s hadden gedaan door heel Afrika. We begonnen met een game drive (dit is rijden door het wild en dieren spotten, oftewel op safari :p) in een super coole open jeep. Daarna deden we een boottocht en vervolgens weer een game drive. We hadden al heel wat dieren gespot, maar wilde natuurlijk nog een leeuwtje zien. Petrus zei dat als we hem niet zagen aan het eind van de middag dat de kans klein was dat we ze dan nog die volgende dag zouden zien, omdat het dan te warm was. Dus wat deed Petrus, hij racete de weg af en ging off-road, heeeel spannend, want het was ook al donker aan het worden en we moesten voor het donker op het kamp zijn. (Hij was erg van het regels breken, die ondeugende Petrus) We hadden het na lang zoeken bijna opgegeven en toen zagen we een zwangere leeuwin, die we jammer genoeg al vrij snel weer uit het oog verloren. Tot onze grote verbazing zagen we ineens een mannetjes leeuw, die al twee weken niet gespot waren door alle safari mensen. Het was ondertussen pikkie donker en de leeuw kwam super dichtbij onze jeep (ik denk echt minder dan 2 meter) en hij gromde naar ons. Dit was wel een beetje eng! Daarna snel racen naar ons kamp waar we in het donker hebben gegeten, nog even aan het kampvuur hebben gezeten en snel naar bed gingen. Het kamp stond midden in het wild en ik sliep alleen in een tentje, best spannend, want er kunnen gewoon dieren daar rondlopen (ik durfde echt niet naar de wc ’s nachts). De volgende dag stonden nog twee game drives op de planning en we hadden weer ontzettende geluk. We begonnen de dag namelijk met een hele mooie vrouwtjes leeuw en in totaal hebben we er nog zo’ n 7/8 gezien die dag (Petrus weet er niks van, met ze: ‘ waarschijnlijk zien we die niet meer morgen’). Al bij al een ontzettend gave, mooie, spannende safari gehad! Morgen krijgen Manon en ik onze oriëntatiedag, waarbij ze alles gaan uitleggen en we een rondleiding krijgen door de stad en donderdag ga ik kennismaken bij mijn project. Ik ben benieuwd!

Dikke kus Nanda
p.s. Mammie, je hebt me de verkeerde stekker meegegeven!