Nog 1 week te gaan. De tijd is echt omgevlogen! De laatste twee weken ben ik bij village of hope geweest. De eerste week was ik met twee andere vrijwilligers uit Schotland, super aardig en gezellig, maar ik was wel blij dat ze niet alle weken bleven, want dat was gewoon te veel voor zo weinig kinderen. Zij bleven meestal tot de lunch, maar ik blijf op dit project meestal tot ongeveer half 4. Je mag zelf weten tot hoelaat je wilt blijven en omdat ik hier maar 3 weken help wil ik zoveel mogelijk tijd met ze doorbrengen op 1 dag. Er zijn nu vier kinderen echt in het weeshuis en nog 5 oudere jongens die ernaast wonen, maar die ook eten enzo krijgen. Van de vier komen 3 uit 1 gezin, Bivan van 13, Mercy van 11 en Max van 9. Het vierde kind is Mercy van 13. De drie kinderen hebben nog wel een vader, maar ze zijn uit huis geplaatst omdat de buurt vermoedde/wisten dat hij de kinderen mishandelde/misbruikte. Christine, de moeder van het weeshuis, heeft zelfs gehoord dat hij de moeder heeft neergestoken, maar ik weet eigenlijk van niks zeker wat nou waar is. Wat ik wel griezelig vind is dat de kinderen nog steeds bij hem komen. Hij haalt ze soms op en dan blijven ze een paar dagen bij hem. Maar ze zeggen zelf dat ze het dan leuk hebben gehad en ze zeggen ook dat ze graag naar hem toe gaan, dus ik weet het niet zo goed. Grote Mercy heeft wel ouders, maar die hadden geen geld om voor haar te zorgen. Vorige week vrijdag was Nathan, 1 van de jongens die wel eens meespeelt met kaarten, jarig (De rest van de jongens zie ik niet zoveel). Hij werd 17 en ik had de dag ervoor samen met grote Mercy een slinger van papier gemaakt, ik had ballonnen opgehangen, een taart gekocht en oortjes aan hem gegeven. Hij werd eerst super verlegen toen we begonnen te zingen en hij zat heel stil en langzaam zijn taart te eten. En daarna zei hij 'Thankyou for everything, I've never had a birthday like this! Weer een momentje waarvan ik denk dat vrijwilligers verschil maken. Anders zou zijn verjaardag nooit gevierd worden en zouden ze bijvoorbeeld nooit naar een zwembad kunnen, wat we die middag gedaan hebben. Het zijn kleine dingen, maar ze kosten wel geld en dat hebben ze gewoon niet. In het weekend zijn Manon, Sanne en ik naar de Victoria bridge geweest, want Manon ging bungee jumpen. Ik had het even uitgesteld, omdat ik me niet top voelde in me maag (dag na het uitgaan :p) Daarna lekker gezwommen en uiteten geweest bij Zambezi sun, want het was Manons laatste avondje. Ik ken nu helemaal geen Nederlanders meer hier, erg goed voor me Engels :p Zondag ben ik met mijn hostfamilie mee geweest naar de kerk. Deze kerk was veeeel groter dan die van Bridget en ook wel wat indrukwekkender. Het begon met zingen, wat ik echt leuk vind aan de kerken hier. En vooral in deze kerk, want ze hadden een scherm met de tekst van het refrein. Dus ik kon lekker meeblehren. Na het zingen duurde het me een beetje te lang. Eerst ging de pastoor allemaal dingen zeggen over evil dedication (iets van duivelse acties), zoals 'niet elke zondag naar de kerk gaan'. Ik voelde me vrij duivels na alle regels over wanneer je aan evil dedication deed. Vervolgens gingen ze allemaal weer bidden en niet stilletjes zoals in Nederland, maar schreeuwend, stampend, lopen en met wilde gebaren. Erg indrukwekkend als honderden mensen dat om je heen doen! Jammer genoeg bleef het niet bij 1 keer bidden, maar zaten we daar tot half 3, vanaf 10 uur 's ochtends!! De rest van de middag heb ik geslapen, ik was echt kapot! Deze week ben ik de hele week alleen op het project geweest. Veel met ze gekaart, getekend, gevoetbald en tikkertje gespeeld. Vind het leuk dat de oudere jongens ook vaker meedoen, want in het begin denk je dan, mmm zouden ze dat wel willen, maar ik merk dat ze het juist leuk vinden, vooral Nathan. Ik help hem sinds deze week ook met zijn wiskunde. Alle kinderen krijgen hier huiswerk mee voor in de vakantie, en nog veel ook! Was echt ff hersenkraken, want wiskunde is een tijdje geleden, maar het gaat steeds beter en ik heb hem nu maar huiswerk opgegeven voor het weekend, want anders doet hij gewoon niks zelf, haha. Een minpuntje van deze week is dat er is gestolen van de moeder en degene die het heeft gedaan is kleine Mercy. De moeder vertelde dat ze al vaker hebben gestolen, Bivan en kleine Mercy. Ik denk zelf dat de vader ze misschien dwingt om dat te doen om het aan hem te geven, maar ze hadden er deze keer snoep van gekocht, dus ze hadden het niet aan hem gegeven. Weer iets wat ik waarschijnlijk nooit te weten ga komen. Verder ben ik begonnen met het opmaken van het resterende donatiegeld. Ik heb tot nu toe meel voor Nshima, bakolie, waspoeder, handdoeken, theedoeken, messen, een slot voor de spelletjes/boeken/kleurspullenkast en kolen gekocht. Kolen voor als de stroom uitvalt (elke dag 5 uur) tijdens etenstijd, zodat ze buiten kunnen koken. En met het geld wat ik nog over heb ga ik misschien een kapot raam laten maken en voor de rest groente, fruit, brood en nog meer keukenspullen, zoals bestek geven. Plannen voor dit weekend zijn zaterdag helpen bij kids funday, een dag georganiseerd voor kinderen, met allemaal spelletjes, springkussens, eetwedstrijdjes, etc. Zondag eerst nog een keer naar de kerk van Bridget en daarna ben ik uitgenodigd voor een lunch bij Mohammed een vriend van Dorothy (hostmoeder) en zijn vrouw. Hij komt uit Egypte, woont hier nu ongeveer 5 jaar en komt vaak bij de familie. Ik krijg een traditionele Egyptische lunch, ben benieuwd! Ook wil ik de kinderen volgende week meenemen naar het ziekenhuis voor een hiv/aids test. De schotse meiden waren heen geweest, maar ze hadden goedkeuring van de baas van het weeshuis nodig en die is er al de hele week niet. Ik hoop dat hij er op tijd is, want ik ben bang dat als ik niet met ze heen ga volgende week, de moeder het niet zelf zou gaan doen. Ohja even vergeten, maandag was ik ook nog even terug geweest naar linda farm om de touwen te brengen en om een potje te voetballen. Leuk om de kinderen weer te zien! Deze maandag ga ik weer heen om te kijken hoe het ervoor staat. Pff nou dat was het wel weer een beetje denk ik! Nog een weekje te gaan en dan afscheid nemen! Begin toch ook wel erg zin te krijgen om weer naar huis te gaan, om iedereen weer te zien en alles te vertellen!

Dikke kus Nanda